Μετανάστευση στην Ελλάδα
20/01/09 18:58
Ενώ το νομοθετικό
πλαίσιο για την κτήση της ελληνικής ιθαγένειας είναι
ιδιαίτερα αυστηρό και άδικο, το νομοθετικό πλαίσιο
που ρυθμίζει την μετανάστευση στη χώρα είναι
ιδιαίτερα επιεικές. Κάθε χρόνο σχεδόν γίνονται
προσπάθειες για την νομιμοποίηση όλων όσων βρίσκονται
παράνομα στη χώρα, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται
όλο και περισσότερα κίνητρα για χιλιάδες αλλοδαπούς
στο εξωτερικό να εισέλθουν παράνομα στη χώρα. Υπάρχει
η αίσθηση, δηλαδή, ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει
χάσει των έλεγχο των συνόρων, και αντί να επιλέγει η
Ελλάδα ποιους αλλοδαπούς θα δεχτεί, επιλέγουν οι
αλλοδαποί ποιοι θέλουν να έλθουν στη χώρα. Ασφαλώς η
ποιότητα των ανθρώπων που είναι διατεθειμένοι να
παρανομήσουν και να περάσουν τα σύνορα κάτω από
άθλιες συνθήκες είναι χαμηλότερη από όλους τους
υπόλοιπους, που σέβονται τους ελληνικούς νόμους και
επιδιώκουν την νόμιμη είσοδο στη χώρα. Η ελληνική
κυβέρνηση όμως, με τις συνεχείς νομιμοποιήσεις,
επιβραβεύει τους παράνομους και ενθαρρύνει αυτό το
κλίμα αθρόας μετανάστευσης που μπορεί έτσι να πάρει
ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
Οι μετανάστες είναι απαραίτητοι – κανείς δεν αμφιβάλει για αυτό. Σε ένα κόσμο μάλιστα με τόση φτώχια και αδικία στις αναπτυσσόμενες χώρες από την μία πλευρά, και τόσο μεγάλη ανάγκη για εργατικά χέρια σε πολλές αναπτυγμένες χώρες, η μετανάστευση μπορεί να βοηθήσει και τις δυο πλευρές. Εγώ για παράδειγμα πιστεύω ότι είναι άδικο η Ελλάδα να ενθαρρύνει τους πολύτεκνους Έλληνες δεδομένου του υπερπληθυσμού του πλανήτη και όταν υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι από όλο των πλανήτη που θα ονειρευόντουσαν μια ζωή στην Ελλάδα, πλήρως ενσωματωμένοι. Πολλές αναπτυγμένες χώρες με παράδοση στην εισροή μεταναστών, όπως ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία, η Βρετανία δέχονται κάθε χρόνο ορισμένο αριθμό μεταναστών κατόπιν διεθνούς διαγωνισμού. Ο διαγωνισμός βαθμολογεί τα προσόντα κάθε υποψήφιου μετανάστη – την γλώσσα, τις σπουδές, την εργασιακή εμπειρία και επιλέγει τους καλύτερους. Βέβαια οι μετανάστες που μεταναστεύουν σε αυτές τις χώρες έχουν πολύ υψηλό μορφωτικό επίπεδο, σε αντίθεση με τους μετανάστες στην Ελλάδα. Παράλληλα, η Ελλάδα έχει μεγαλύτερες ανάγκες σε μετανάστες για χειρωνακτικές και άλλες εργασίες. Παρόλα αυτά, πιστεύω ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να πρωτοτυπήσει και να θεσπίσει έναν ετήσιο διεθνή διαγωνισμό, βασισμένο στην ελληνική γλώσσα, για την επιλογή μεταναστών στην Ελλάδα. Ένας τέτοιος διαγωνισμός θα δώσει για πρώτη φορά την δυνατότητα σε μετανάστες από όλο τον κόσμο – όχι μόνο Αλβανούς – να διεκδικήσουν μια θέση στην Ελλάδα. Θα δώσει για πρώτη φορά ένα νόμιμο τρόπο στους υποψήφιους μετανάστες να έλθουν στην Ελλάδα. Εάν μάλιστα συνδυαζόταν με κατάργηση κάθε περαιτέρω νομιμοποίησης στην Ελλάδα, τότε δεν θα υπάρχουν πια κίνητρα για παράνομη μετανάστευση στην Ελλάδα – όσοι είναι ήδη στην Ελλάδα παράνομα θα μπορούν να συμμετέχουν στον διαγωνισμό με τους ίδιους όρους με όσους είναι στην χώρα τους, ώστε να μην επιβραβεύεται η παρανομία τους.
Το σημαντικότερο όμως αποτέλεσμα ενός τέτοιου διαγωνισμού είναι ότι θα δημιουργήσει μοναδικό ενδιαφέρον για την ελληνική γλώσσα σε ολόκληρο τον πλανήτη. Η Ελλάδα θα αποκτήσει διεθνή απήχηση σαν προορισμός μετανάστευσης από ανθρώπους από τα πέρατα της γης και θα δημιουργηθεί ζήτηση για ελληνικά κέντρα σπουδών ανα την υφήλιο. Αλλά ένα τέτοιο βήμα χρειάζεται πολιτικό θάρρος, θάρρος που έχουν μόνο οι χώρες που τολμούν να πρωτοτυπήσουν για να γίνουν πρωτοπόρες και όχι απλά να ακολουθούν τυφλά της εξελίξεις. Η Ελλάδα έχει ποτέ τολμήσει να γίνει πρωτοπόρος;
Οι μετανάστες είναι απαραίτητοι – κανείς δεν αμφιβάλει για αυτό. Σε ένα κόσμο μάλιστα με τόση φτώχια και αδικία στις αναπτυσσόμενες χώρες από την μία πλευρά, και τόσο μεγάλη ανάγκη για εργατικά χέρια σε πολλές αναπτυγμένες χώρες, η μετανάστευση μπορεί να βοηθήσει και τις δυο πλευρές. Εγώ για παράδειγμα πιστεύω ότι είναι άδικο η Ελλάδα να ενθαρρύνει τους πολύτεκνους Έλληνες δεδομένου του υπερπληθυσμού του πλανήτη και όταν υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι από όλο των πλανήτη που θα ονειρευόντουσαν μια ζωή στην Ελλάδα, πλήρως ενσωματωμένοι. Πολλές αναπτυγμένες χώρες με παράδοση στην εισροή μεταναστών, όπως ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία, η Βρετανία δέχονται κάθε χρόνο ορισμένο αριθμό μεταναστών κατόπιν διεθνούς διαγωνισμού. Ο διαγωνισμός βαθμολογεί τα προσόντα κάθε υποψήφιου μετανάστη – την γλώσσα, τις σπουδές, την εργασιακή εμπειρία και επιλέγει τους καλύτερους. Βέβαια οι μετανάστες που μεταναστεύουν σε αυτές τις χώρες έχουν πολύ υψηλό μορφωτικό επίπεδο, σε αντίθεση με τους μετανάστες στην Ελλάδα. Παράλληλα, η Ελλάδα έχει μεγαλύτερες ανάγκες σε μετανάστες για χειρωνακτικές και άλλες εργασίες. Παρόλα αυτά, πιστεύω ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να πρωτοτυπήσει και να θεσπίσει έναν ετήσιο διεθνή διαγωνισμό, βασισμένο στην ελληνική γλώσσα, για την επιλογή μεταναστών στην Ελλάδα. Ένας τέτοιος διαγωνισμός θα δώσει για πρώτη φορά την δυνατότητα σε μετανάστες από όλο τον κόσμο – όχι μόνο Αλβανούς – να διεκδικήσουν μια θέση στην Ελλάδα. Θα δώσει για πρώτη φορά ένα νόμιμο τρόπο στους υποψήφιους μετανάστες να έλθουν στην Ελλάδα. Εάν μάλιστα συνδυαζόταν με κατάργηση κάθε περαιτέρω νομιμοποίησης στην Ελλάδα, τότε δεν θα υπάρχουν πια κίνητρα για παράνομη μετανάστευση στην Ελλάδα – όσοι είναι ήδη στην Ελλάδα παράνομα θα μπορούν να συμμετέχουν στον διαγωνισμό με τους ίδιους όρους με όσους είναι στην χώρα τους, ώστε να μην επιβραβεύεται η παρανομία τους.
Το σημαντικότερο όμως αποτέλεσμα ενός τέτοιου διαγωνισμού είναι ότι θα δημιουργήσει μοναδικό ενδιαφέρον για την ελληνική γλώσσα σε ολόκληρο τον πλανήτη. Η Ελλάδα θα αποκτήσει διεθνή απήχηση σαν προορισμός μετανάστευσης από ανθρώπους από τα πέρατα της γης και θα δημιουργηθεί ζήτηση για ελληνικά κέντρα σπουδών ανα την υφήλιο. Αλλά ένα τέτοιο βήμα χρειάζεται πολιτικό θάρρος, θάρρος που έχουν μόνο οι χώρες που τολμούν να πρωτοτυπήσουν για να γίνουν πρωτοπόρες και όχι απλά να ακολουθούν τυφλά της εξελίξεις. Η Ελλάδα έχει ποτέ τολμήσει να γίνει πρωτοπόρος;